Konfigurator posadzek
04. Czy występuje ryzyko poślizgu?
Odpowiednio zaprojektowana i wykonana posadzka minimalizuje ryzyko poślizgu, które dodatkowo spada wraz ze wzrostem szorstkości podłoża. Niestety, im bardziej chropowata jest powierzchnia, tym trudniejsza jest w czyszczeniu. Dlatego właściwy dobór powłoki stanowi kompromis pomiędzy bezpieczeństwem, a wygodą użytkowania.
Więcej informacji
Aktualnie nie ma polskich przepisów, które w jednoznaczny sposób definiowałyby wymagania odnośnie śliskości podłoża. Funkcjonują natomiast dwa rozporządzenia, które choć nie dają jasnej odpowiedzi, odnoszą się do tego zagadnienia:
- Rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Socjalnej w sprawie ogólnych przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy, § 16.1: „(…) w pomieszczeniach oraz na drogach znajdujących się w obiektach budowlanych, podłogi powinny być równe, nieśliskie, niepylące i odporne na ścieranie oraz nacisk, a także powinny być przystosowane do łatwego utrzymania w czystości (…)”.
- Rozporządzenie Ministra Infrastruktury w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie, § 305.1: „(…) Nawierzchnia dojść do budynków, schodów i pochylni zewnętrznych i wewnętrznych, ciągów komunikacyjnych w budynku oraz podłóg w pomieszczeniach przeznaczonych na pobyt ludzi, a także posadzki w garażu, powinna być wykonana z materiałów niepowodujących niebezpieczeństwa poślizgu (…)”.
W związku z brakiem szczegółowych wytycznych, podczas projektowania można bazować na normie PN-EN 1504-2, która dzieli powłoki ochronne do betonu, czyli również posadzki żywiczne, na trzy klasy:
klasa I – powierzchnie wewnętrzne zawilgocone – powierzchnie osiągające więcej niż 40 jednostek w badaniu antypoślizgu na mokro wg PN-EN 13036-4
klasa II – powierzchnie wewnętrzne suche – powierzchnie osiągające więcej niż 40 jednostek w badaniu antypoślizgu na sucho PN-EN 13036-4
klasa III – powierzchnie zewnętrzne – powierzchnie osiągające więcej niż 55 jednostek w badaniu antypoślizgu na mokro wg PN-EN 13036-4
W przypadku posadzek żywicznych do klasy II można zaliczyć posadzki gładkie oraz o strukturze baranka, zaś klasy I i III to posadzki z posypką z suszonego piasku kwarcowego lub kruszyw ostrokrawędzistych. W niniejszym konfiguratorze pomieszczenia wewnętrzne, w których przy produkcji i użytkowaniu nie używa się wody (oprócz czyszczenia) traktujemy jako te, w których nie ma ryzyka poślizgu. Natomiast strefy, w których może rozlać się woda lub olej, oraz powierzchnie zewnętrzne uznajemy za takie, w których ryzyko poślizgu występuje.